خلاصه کتاب ویل اثر ویل اسمیت و مارک منسون

در خلاصه کتاب ویل اثر ویل اسمیت و مارک منسون می توانید زندگینامه ویل اسمیت را مطالعه کنید و ویل اسمیت واقعی را بشناسید.

شما چگونه دیوار می سازید؟! وقتی ویل اسمیت پسر بود، راه سختی را آموخت. دیوار مغازه پدرش در حال فروریختن بود. پدر ویل در آن زمان یک پیمانکار بود، بنابراین او قرار نبود کسی را برای تعمیر دیوار استخدام کند. او به جای تعمیرکار، ویل و برادرش هری را سر کار گذاشت. آن تابستان به کندی گذشت. بلندی دیوار 20 فوت بود. کار بی پایان به نظر می رسید.

ویل گفت، ما هرگز این کار را انجام نمی دهیم. پدرش رفت و به او گفت که دیوار را فراموش کند. گفت دیواری وجود ندارد. تنها کاری که باید انجام دهید این است که به آجری که در دست دارید فکر کنید و سیمان اضافه ‌کنید، و سپس یک آجر دیگر را بردارید و همین کار را با آن یکی نیز انجام دهید. ساختن یک دیوار و یک زندگی به طرز شگفت انگیزی شبیه هم هستند.

به خاطرات ویل اسمیت خوش آمدید. بدیهی است که ما فضای کافی برای پوشش دادن به همه جنبه های زندگی ویل را در اختیار نداریم. بنابراین می خواهیم فقط 7 لحظه تعیین کننده از زندگی ویل اسمیت را پوشش خواهیم داد.

آینده ویل

سال 1985 است، ما به طور خاص در فیلی، در محله سرسبز و طبقه متوسط وینفیلد هستیم. ویل هفده ساله است. وقتی وارد خانه می شود، احساس می کند که یک چیزی اشتباه است.

مادرش با نگاهی بین غم و عصبانیت در چهره اش پشت میز آشپزخانه است. پدر او همیشه بدخلق و غیرقابل پیش بینی بوده است. اما قضیه مادر فرق می کند.

ویل در مدرسه آنقدر خوب کار کرده است که بتواند وارد یک کالج خوب شود. چیزی که باید در مورد مادر بدانید این است که او در یک خانواده فقیر در یک محله بد با روزهای سخت زندگی کرده است و بزرگ شده است.

کالج، مادر ویل را نجات داد. این چیزی است که او را در این خانه آجری راحت در محله سرسبز و طبقه متوسط وینفیلد قرار داده است. مطمئناً زمانه تغییر کرده است، اما جهان هنوز مکانی بی ‌رحمانه است، مخصوصاً برای مرد جوان سیاه پوستی مانند پسرش.

ویل باید به دانشگاه برود، اما نمرات او کم است. چندی پیش، پسر عموی ویل او را با هیپ هاپ آشنا کرد. همانطور که مادرش می ‌گوید، او از زمانی که هیپیتی‌ هاپ را آموخت، رپ می‌ کرد. در حال حاضر، او با یک دیسک جوکی به نام جف تاونز همکاری کرده است. آنها خود را جازی جف و شاهزاده تازه می نامند و در حال ایجاد موجی تازه، ابتدا در فیلی و سپس در نیویورک بوده اند.

مادر ویل می گوید، هیپ هاپ حرفه ای نیست. این یک سرگرمی است. او می تواند رپ بخواند اما نمی تواند رپر باشد و این موضوع قلب ویل را می شکند. او نمی خواهد به دانشگاه برود. این یک بن بست است. نه مادر و نه پسر عقب نشینی نمی کنند. برای مادر ویل تحصیلات مهم است و برای شوهرش، سخت کار کردن اهمیت دارد.

در مقابل این داستان، فردی به نام دادیو می خواست عکاس شود. اما پدر و مادرش او را مجبور کردند دوربینش را بفروشد. آنها گفتند هنر “عملی” نیست. به همین منظور دادیو گفت: ویل می تواند حرفه موسیقی خود را با یک شرط دنبال کند، اگر ویل در یک سال موفق نشد، به دانشگاه برود.

شاهزاده تازه بر می خیزد

هیپ هاپ ریشه در مهمانی های خیابانی نیویورک دارد. دی ‌جی‌ های جوکی ‌های دیسک، رقص ‌انگیزترین بخش ‌های آهنگ ‌های محبوب را پخش می‌ کردند.

در نهایت، دی جی ها شروع به استفاده از دو صفحه گردان کردند تا بتوانند این ضربات را طولانی تر نگه دارند. از آنجایی که آنها مشغول مدیریت همزمان دو صفحه بودند، نمی توانستند با جمعیت ارتباط برقرار کنند.

اینجاست که «مستر مراسم» MC وارد می ‌شود. آنها با حضار بوسیله دی‌ جی صحبت می ‌کنند و منجر به هیاهوی مردم می‌ شوند. سپس خلاق ترین MC ها شروع به صحبت با قافیه هایی کردند که با ریتم ضربات دی جی مطابقت داشت. مهاجران جامائیکایی این کار را “رپ” نامیدند. و اینگونه بود که هیپ هاپ متولد شد.

در دهه 80، هیپ هاپ هنوز جدید و زیرزمینی بود. همانطور که مردم در آن زمان گفتند، “تازه” بود. معنای نام هنری ویل نیز همین بود. او یک شاهزاده بود، زیرا در کار رپ بهترین بود. لاف زدن در هیپ هاپ اولیه بسیار رایج بود. افراد برای گوش دادن به دو خواننده رپ که با ضرب و شتم با هم صحبت می‌کردند، جمع می ‌شدند.

معمولاً آنها سرسخت بودند، گانگستری بازی می ‌کردند، درباره پول و زنان لاف می ‌زدند. اما ویل متفاوت بود. در دبیرستان، پسرهای زیادی بودند که صدای بهتری داشتند. برخی فقط شاعران بهتری بودند. اما هیچ کس نمی توانست مانند او جمعیت را بخنداند. او به جزئیات توجه داشت. مهم نیست که رفتار طرف مقابل چقدر سخت است.

اگر جمعیت به خط بخندند، بازی تمام شده است. حقیقت این بود که شاهزاده تازه (ویل) از اخلاق کاری بی وقفه پدرش شکل گرفته بود. در حالی که سایر بچه ‌های با استعداد کلاس علف می ‌کشیدند، او در مقابل آینه به تمرین آواز می ‌پرداخت.

اولین تک آهنگ جازی جف و شاهزاده تازه با نام “دختران چیزی جز مشکل نیستند” در سال 1986 منتشر شد. آلبوم “خانه را تکان دهید” در سال 87 منتشر شد، و بیش از 500000 نسخه آن فروش رفت. این تازه شروع کار بود.

آلبوم بعدی “او دی جی است، من رپر هستم” است که در اوایل سال 1988 منتشر شد. بیش از سه میلیون نسخه آن فروخته شد و جایزه گرمی را به دست آورد. ویل به سختی به 20 سالگی رسیده بود و شهرت، ثروت و ستایش را در اختیار داشت. او شکست ناپذیر بود، یا حداقل اینطور فکر می کرد.

میلیونر بدبخت

ویل احساس بی حسی کرد و به این ترتیب یک پوکر از شومینه برداشت، به جلوی در رفت و صفحه شیشه ای را شکست. ویل تازه فهمیده بود که معشوق دوران کودکی اش به او خیانت کرده است.

شهرت، پول، خانه جدیدی که خریده بود، هیچ کدام بدون ملانی پارکر معنی نداشت. آنها از 16 سالگی با هم بودند. تصور ویل از خودش با نظر ملانی مرتبط بود و به تایید او بستگی داشت. اگر ملانی به او خیانت کرده، به خاطر کمبود ویل بوده است. اگر او مرد بهتری بود، ملانی این کار را نمی کرد. سال 1988 شروع سقوط شاهزاده تازه بود.

ویل سعی کرد جای خالی را پر کند. او یک خانه دیگر و سه ماشین لوکس خرید تا در خیابان پارک کند. پدرش تحت تأثیر قرار نگرفت و گفت چرا یک نفر به سه ماشین نیاز دارد؟ اما افرادی در فیلی بودند که تحت تأثیر قرار گرفتند. ویل شروع به مهمانی با گانگسترها کرد. آنها روی همه چیز از جمله ماشین های پر زرق و برق قمار کردند.

یک موتور خرید و تصادف کرد. او با ده ها زن رابطه برقرار کرد، اما این فقط باعث شد که حالش بدتر شود. او همچنین مانند پدرش یک رگه ضعیف ایجاد کرد. هر جا می رفت دعوا می کرد.

وقتی پول، رابطه جنسی و موفقیت نداشته باشید، این چیزها بی فایده هستند. اگر آنها را داشته باشید، احساس خوبی خواهید داشت. اما شما می توانید ثروتمند، مشهور و موفق باشید و همچنان احساس بدبختی کنید. آن وقت است که یک فکر وحشتناک شروع می شود: شاید مشکل از شما باشد. ویل این فکر را رد کرد.

او فقط به پول بیشتری نیاز داشت. آلبوم بعدی جازی جف و شاهزاده تازه، به نام “و در این گوشه” در سال 89 منتشر شد. آنها 300000 دلار برای استخدام یک استودیوی ضبط در جامائیکا خرج کردند، اما به سختی پا در آن گذاشتند. ویل یک سنت مالیات بر درآمد پرداخت نکرده بود. سازمان امور مالیاتی همه چیز، پول، خانه، ماشین را از او گرفت.

او ورشکسته بود. بدتر از آن، اف بی آی به دوستان گانگستر او نزدیک شد. چیزی برای نگه داشتن او در فیلی وجود نداشت. در سال 1989، ویل تصمیم به مهاجرت گرفت. او به اندازه کافی پول قرض کرد تا یک آپارتمان و بلیط هواپیما را به لس آنجلس خریداری کند.

چرخش

بنی مدینا شاهزاده تازه زندگی واقعی بل ایر است. او در غرب فیلادلفیا متولد و بزرگ نشد، بلکه در واتس، لس ‌آنجلس، محله سیاه‌ پوستان و اسپانیایی‌ تبارها که یکی از فقیرترین محله ‌های شهر است، بزرگ شد. او در نهایت پس از مرگ مادرش، با یک خانواده سفیدپوست ثروتمند در بل ایر زندگی کرد.

او وارد شو بیز شد و یکی از معروف ترین تهیه کنندگان تلویزیون لس آنجلس شد. زمانی که ویل در سال 1989 با او ملاقات کرد، بنی مشغول کار بر روی فیلمنامه ای بر اساس داستان زندگی خودش بود. بنی فقط به یک سرنخ نیاز داشت و بنابراین از ویل یک سوال پرسید: “آیا می توانی عمل کنی؟”

از نظر فنی، پاسخ این بود که ویل هرگز آموزش رسمی ندیده یا برای هیچ نقشی انتخاب نشده است. اما مطمئنا ویل می تواند در مقابل تماشاگران اجرا کند و شور و شوق آنها را برانگیزد. بنی فهمید که می تواند روی ویل حساب باز کند و قول داد که با او در تماس باشد.

در فیلی، «هالیوود بودن» تعریف بی صداقتی است، و ویل فکر می ‌کرد که بنی چنین بود. این فقط یکی از آن لحظات LA بود. بنی یکی دو ماه بعد با ویل تماس گرفت. کوئینسی جونز، تهیه کننده آلبوم های مایکل جکسون، تولد خود را جشن گرفت. این یک شانس نادر برای ملاقات ویل با اسطوره صنعت موسیقی است.

وقتی ویل با او دست می دهد، کوئینسی به او نگاه می کند. نوع نگاهی که وقتی درباره شخصی چیزهای زیادی شنیده ‌اید به او هدیه می دهید، اما هنوز تصمیم خود را نگرفته ‌اید. با این حال، روحیه‌ ویل خوب است و آنها کار را شروع کردند. سپس ویل به او می گوید که اهل غرب فیلادلفیا است. کوئینسی می گوید که شخصیت ویل قبل از رفتن به بل ایر، از آنجا خواهد بود.

در برنامه ای که بنی درباره ویل صحبت می کرد، کوئینسی کلافه نمی شود. اتاق از مبلمان پاک و صحنه ای بداهه ایجاد می شود. مهمان ها ساکت می شوند. کوئینسی یک فیلمنامه را در دستان ویل قرار می دهد. او می‌ گوید همه کسانی که باید این را امضا کنند در اتاق هستند، و اغلب این اتفاق نمی ‌افتد. او ده دقیقه به ویل فرصت می دهد تا برای اولین تست در زندگی اش آماده شود.

آنچه بعد اتفاق می افتد کلاژی مبهم از خطوط مشت و خنده است. کف زدن، ویل را به هوش می آورد. تمام افراد حاضر در اتاق بلند می شوند. سپس کوئینسی فریاد می زند. او به وکلا دستور می دهد که قراردادها را تنظیم کنند و تهیه کنندگان آنها را امضا کنند.

14 مارس 1990 بود. نگارش، تست‌ ها و انتخاب نهایی تا پایان آوریل انجام شد. تیراندازی از اواسط ماه مه آغاز شد. در 10 سپتامبر 1990، اولین قسمت از شاهزاده تازه بل ایر از NBC پخش شد. ویل وارد هالیوود شده بود.

پایه ها

مدیر ویل تلفن را به او داد. استیون اسپیلبرگ پشت خط بود. استیون اسپیلبرگ می خواست ویل را ملاقات کند. یک ساعت بعد، ویل در هلیکوپتری بود که به سمت شرق از شهر نیویورک حرکت می کرد.

او به تازگی فیلمنامه ای با عنوان مردان سیاه پوش را رد کرده بود. حالا او در حال پرواز به سمت همپتونز بود تا توضیح دهد که چرا یک فیلم ساخته شده توسط کارگردان بزرگ، به اندازه کافی برای ویل اسمیت خوب نبوده است.

ویل به تازگی در بزرگترین نقش خود یعنی کاپیتان نیروی دریایی ایالات متحده، استیون هیلر، مردی که بر سختی ها غلبه می کند، زمین را نجات می دهد و دختر را به دست می آورد، بازی کرده بود. اغراق کردن موفقیت فیلم روز استقلال، دومین فیلم پرفروش تمام دوران در سال 1996 است. فیلم روز استقلال و مردان سیاه پوش درباره بیگانگان بود.

کبوتر شدن در هالیوود آسان است. ویل نمی خواست “مرد بیگانه” باشد. اسپیلبرگ گفت، ویل به همه چیز اشتباه نگاه می کند. «مردان سیاه پوش» در واقع درباره بیگانگان نبود، بلکه درباره سفر یک قهرمان بود. این یکی از قدیمی ‌ترین روایت ‌های جهان است که در هر فرهنگی که تا به حال داستان گفته شده، مشترک است. یک قهرمان “دعوت به ماجراجویی” دریافت می کند و اتفاقی در دنیای آنها می افتد که آنها را مجبور می کند یک سفر خطرناک را کشف کنند.

در «آزمایش عالی» یک مبارزه مرگ و زندگی به اوج خود می رسد. اگر آنها به اندازه کافی عاقل باشند که بر آسیب های خود غلبه کنند، قدرت پیروزی را پیدا می کنند. آنها با پیروزی به دست آمده یعنی “گنج” به خانه باز می گردند. این چیزی است که به آنها اجازه می دهد تا زندگی ارزشمندی داشته باشند.

بسیاری از فیلم های عالی این قوس را دنبال می کنند. فرقی نمی کند بیگانگان یا کوسه ها یا نازی ها به دنبال جام مقدس باشند. چیزی که ما را به سمت خود می کشاند این است که این داستان ها در ما نفوذ می کنند و ما را حرکت می دهند. آنها ما را به خنده و گریه و نفس نفس می اندازند. اسپیلبرگ نتیجه گرفت که این چیزی است که باید در یک فیلمنامه یا یک زمین به دنبال آن بود.

آن روز استیون اسپیلبرگ فقط ویل را متقاعد نکرد که نقش مردان سیاه پوش را بازی کند. او همچنین کلید فرمول ویل اسمیت برای موفقیت سینمایی را مشخص کرد.

پدر و پسر

در ادامه خلاصه کتاب ویل آمده که پسر دوم ویل، جیدن، در سال 1998 به دنیا آمد. او در سن 12 سالگی راه پدرش را در سینما دنبال کرد و در فیلم بچه کاراته باز در کنار جکی چان بازی کرد. ویل تهیه کننده فیلم و یک مدیر سخت گیر بود. همه چیز باید با اجرای پسرش درست پیش می رفت.

صحنه ‌های جیدن به‌طور بی‌ پایان دوباره فیلمبرداری شدند و درست زمانی که به نظر می رسید پروژه در حال اتمام است، ویل فیلمبرداری در چین را سه ماه تمدید کرد. بنابراین پدر و پسر با هم درگیر شدند.

ویل ادعا می کرد که در راستای منافع پسرش عمل می کند، اما جیدن آن را متفاوت می دید. ویل زندگی خود را به جهنم تبدیل کرده بود، زیرا از شکست وحشت داشت. این ترس از دادیو ناشی شد.

یک سرباز زمانی موفق می شود که بی وقفه تلاش کند. وقتی شما روی ماموریت تمرکز می کنید، در واقع همه چیز را مسدود می کنید. شما می توانید در مورد آنچه اطرافیان شما فکر و احساس می کنند نگران باشید یا می توانید برنده شوید. زندگی با چنین مردی سخت است. ویل این را بهتر از همه می دانست، اما او برای فرزندانش پدری بود که اشتباهات دادیو را تکرار می کرد. او کوچکترین پسرش، جیدن را دید که از او دور می شود.

در سال 2012، ویل «نباید زنده باشم» را تماشا کرد، یک برنامه تلویزیونی که شامل داستان های دلخراش و تجربیات نزدیک به مرگ بود. یکی از داستان ها درباره پدر و پسری است که در بیابان گم می شوند. هنگامی که پدر به شدت مجروح می شود، پسر نوجوان مجبور است برای یافتن کمک به تنهایی به یک سفر خطرناک برود. این پیش فرض عالی برای یک فیلم ویل اسمیت بود. همچنین فرصتی برای ترمیم رابطه ویل و جیدن بود.

مدت کوتاهی پس از آن، آنها شروع به فیلمبرداری فیلم بعد از زمین کردند. این فیلم داستان پدر و پسری را روایت می کند که پس از غیرقابل سکونت شدن سیاره زمین در آینده ای دور به زمین می افتند. این بار ویل در صندلی عقب نشست تا از جیدن حمایت کند، نه اینکه او را هل بدهد. جیدن متوجه این موضوع شد.

یک روز، یک کارگردان از جیدن خواست تا حرکتی را انجام دهد که با آن راحت نیست. او در موضع خود ایستاد، اما کارگردان پاسخ منفی را قبول نکرد. ویل سر صحنه فیلمبرداری نبود، اما اتفاقی که بعدا روی یک مانیتور افتاد را دید. جیدن گفت که فکر نمی کند این حرکت واقع بینانه باشد. کارگردان اصرار داشت که به هر حال چند برداشت دریافت کند.

جیدن رو به بقیه خدمه کرد و از کسی خواست که پدرش را بیاورد. این یکی از افتخارآمیزترین لحظات ویل به عنوان پدر بود. ویل دیگر دشمن نبود، برعکس کسی بود که جیدن به او اعتماد داشت. کسی که بتواند برای کمک و حمایت به او مراجعه کند.

خداحافظی کردن

یکی از مهم ‌ترین ایده‌ ها در فیلمسازی این است که وقتی از پایان شروع می ‌کنید، ساختن روایت‌ های جذاب آسان ‌تر است. به عبارت دیگر، شما باید پایان خود را بدانید. اگر نسبت به نتیجه گیری آگاه باشید، می دانید که چه نوع جزئیات و سرنخ هایی برای کاشت در طول مسیر نیاز دارید. همه چیز در خدمت یک هدف است.

همه چیز به جایی منتهی می شود که بیان می کند زندگی فیلم نیست، بلکه احتمالاً همان چیزی است که ما را در وهله اول دوست دارد. در واقع، تا زمانی که به آنجا نرسیم و تماشاگران یا بخندند یا هو کنند، پایان آن را نمی ‌دانیم.

واکنش مخاطب نقش کلیدی در حکمت مرگ در بسیاری از فرهنگ ها دارد. به عنوان مثال، متون بودایی تبتی می آموزند که به یک فرد در حال مرگ باید در آخرین لحظات، عشق بی قید و شرط نشان داده شود. این موضوع آنها را از تمام انتظارات رها می کند و به آنها اجازه می دهد با آرامش بیشتری عبور کنند.

به مدت پنج ماه، ویل از این حکمت پیروی کرد. این آماده ‌سازی برای بازی او در فیلم «زیبایی وثیقه» بود، فیلمی در سال 2016 درباره پدری که تلاش می ‌کرد تا با مرگ دخترش کنار بیاید. آن موقع بود که فهمید دادیو در حال مرگ است.

دادیو قبلاً چند بار با مرگ دست و پنجه نرم کرده بود. زمانی که ویل بچه بود، از دو حمله قلبی جان سالم به در برد. وقتی دومین حمله ‌اش رخ داد، می ‌دانست که وقتی بازوی چپش سست شد، چه اتفاقی می‌افتد. او خودش را به بیمارستان رساند.

سالها سیگار کشیدن زنجیره ای و مشروبات الکلی منجر به بیماری ویل شده بود. پزشکان به او شش هفته فرصت دادند. رابطه او با پدرش، دست کم، همیشه سخت بوده است. او مادر ویل را مورد ضرب و شتم و توهین لفظی قرار می داد. ویل در کودکی قسم خورد که از پدرش انتقام بگیرد. در یکی از تاریک ترین لحظات زندگی، او حتی به هل دادن پدرش از پله ها به پایین فکر کرد. اما با نزدیک شدن مرگ پدرش، انتقام از ذهن ویل خارج شد.

یک شب، او کنار تخت پدرش نشست و به او گفت که در زندگی خود خوب عمل کرده است. پدرش این انتظار را نداشت. نگاهش را روی تلویزیون نگه داشت و سیگارش را کشید. ویل تکرار کرد، او زندگی خوبی داشته است. ویل قرار بود از همه کسانی که دوستشان داشت مراقبت کند. پدرش سرش را تکان داد، چشمانش درخشید و نگاهش همچنان به صفحه تلویزیون دوخته شد.

خلاصه نهایی

پس چه چیزی زندگی ویل اسمیت را اینقدر خاص کرده است؟ پاسخ آسان این است: به حرفه او، جایزه گرمی، فیلم ‌ها، ماشین‌ های لوکسی که در 20 سالگی داشت نگاه کنید. ما عاشق این نوع داستان ‌ها هستیم. قدرت، بی ‌رحمی، ذهنیت سخت کوشی را فرافکنی می‌ کند. اما این تصویر کامل نیست.

همانطور که احتمالاً تا به حال می توانید بگویید، زندگی ویل اسمیت تماماً خوب نبوده است. او به اندازه کافی درد داشت: مشکلات مالی، روابط شکست خورده، یک خانواده ناکارآمد. اما چیزی که ویل اسمیت را به فردی که امروز هست تبدیل کرد، نحوه برخورد او با واقعیت است.

چیزی که در زندگی او الهام بخش است، میزان پول موجود در حساب بانکی او نیست، بلکه تمایل او برای رویارویی با شیاطین درونی اش است.

نظر شما چیست؟

مهمترین نکته ای که از این خلاصه کتاب ویل اثر ویل اسمیت و مارک منسون برداشت کردید را در قسمت دیدگاه های پایین صفحه برای من و دوستان تان بنویسید.

راستی، خلاصه چه کتاب دیگری را دوست دارید برای شما قرار دهم؟