خلاصه کتاب کیمیاگر اثر پائولو کوئیلو

خلاصه کتاب کیمیاگر اثر پائولو کوئیلو افسانه ای درباره یک چوپان اندلسی و رویای او است. بیش از 65 میلیون نسخه این کتاب فروخته شده است و به 80 زبان ترجمه شد و به عنوان یک اثر کلاسیک ادبی معاصر تثبیت شده است.

چه چیزی در این داستان ساده وجود دارد که قلب های بسیاری را تسخیر کرده است؟ شاید این پیام الهام ‌بخش نادیده گرفتن نشانه‌ های سطحی موفقیت است که به افراد جامعه تحمیل می‌ کند تا عمیق ‌ترین خواسته‌ های خود را کشف کنند و به آن دست یابند.

شاید این رویکرد مغزی و در عین حال قابل دسترس کوئیلو نسبت به موضوعات بزرگی مانند سرنوشت، اختیار و معنویت باشد. شاید این داستان عمیقا عاشقانه و در عین حال قاطعانه، غیر متعارف باشد که طرح را لنگر می اندازد و شاید به این دلیل است که خود داستان ادعا می کند اغلب ساده ترین چیزها هستند که اسرارآمیزترین، طنین انداز ترین و قدرتمندترین هستند.

این کتاب معانی پنهان و نمادهای غنی موجود در کیمیاگر را آشکار می کند و به شما امکان می دهد منبع جذابیت پایدار را خودتان قضاوت کنید. همچنین حکمتی بی انتها ارائه می دهد که می توانید آن را در زندگی خود به کار ببرید.

رویاها راهی برای رسیدن به خواسته هایمان هستند.

در سال 1988 رمان پائولو کوئیلو یک داستان فریبنده ساده بود. در ظاهر داستان سانتیاگو، چوپانی است که حومه اسپانیایی را در جستجوی گنج ترک می ‌کند. با این حال، کمی عمیق ‌تر، خلاصه کتاب کیمیاگر تمثیلی از خودشناسی است، که اگر می ‌خواهیم عمیق ‌ترین خواسته ‌هایمان را کشف و برآورده کنیم، باید همه، آن را آغاز کنیم.

برای سانتیاگو، کاتالیزور سفر، رویایش است، رویایی تکراری که از کودکی دیده است. این رویا طرح کیمیاگر را به حرکت در می آورد. این رمان با انبوهی از نقوش تکرار شونده از جمله فال، سرنوشت و کیمیا بازی می کند، اما رویا شاید مهم ترین اصل باشد. در واقع داستان، هم با یک رویا شروع می شود و هم به پایان می رسد.

بنابراین، رویای سانتیاگو چه بود؟ سانتیاگو یک روز طولانی را برای نگهداری از گله گوسفندان خود در تپه‌ های حومه اسپانیا سپری کرده است. او به دنبال جایی برای شبانه روز می گردد و در کلیسایی متروک مستقر می شود. سقف کلیسا فرو ریخته است و یک درخت چنار در محلی که زمانی زیارتگاه کلیسا قرار داشت، رشد کرده است.

سانتیاگو زیر شاخه های درخت به خواب می رود. همانطور که می خوابد، خواب می بیند. در خواب او کودکی ظاهر می شود. او دست سانتیاگو را می گیرد و او را به اهرام مصر می برد، مکانی که سانتیاگو هرگز در زندگی بیداری از آن بازدید نکرده است. در خواب، کودک به سانتیاگو می گوید که اگر از اهرام بازدید کند، گنجی پیدا خواهد کرد.

اما قبل از اینکه او دقیقاً بگوید این گنج را کجا پیدا خواهد کرد، سانتیاگو از خواب بیدار می شود. او که متقاعد شده است رویا معنایی پنهان دارد، به ملاقات یک فالگیر می رود و از او می خواهد که خوابش را تعبیر کند. فالگیر به او می گوید که او باید به اهرام سفر کند، آنجا گنجی پیدا می کند.

سانتیاگو ناامید است، این تفسیر بسیار ساده ‌تر از آن چیزی بود که او انتظار داشت. اما فالگیر او را سرزنش می کند و به او می ‌گوید که:

در زندگی، ساده ‌ترین چیزها هستند که خارق ‌العاده ‌ترین هستند و تنها عاقل ‌ترین افراد در میان ما می ‌توانند آنها را درک کنند.

سانتیاگو رویای خود را دنبال می کند. او گوسفندان خود را می فروشد و راهی مصر می شود. اما رویای او با آرزوی دیرینه سفر نیز در هم تنیده است. در واقع، سانتیاگو زندگی مطالعات دینی را رها کرد تا چوپان شود و به صراحت به دنبال آزادی و سفر باشد، اما باعث ناامیدی والدینش شد.

در سرتاسر کتاب، رویاها، چه به طور مستقیم یا غیرمستقیم، اغلب منعکس کننده واقعی ترین خواسته های بیننده هستند. اما در حالی که رویاها در کتاب کیمیاگر اغلب به بیان یک میل می پردازند، کمی جزئی تر از آن هستند.

کمی قبل از اینکه سانتیاگو سفر خود را آغاز کند، او با شخصیتی به نام ملخیزدک آشنا می شود. اگرچه ملخیزدک در لباس‌ های عجیب و غریب به ‌عنوان پیرمردی فرتوت در آمده است، اما در واقع یک پادشاه جادویی است.

ملخیزدک سانتیاگو را با مفهوم مهم «روح جهان» آشنا می ‌کند. این اساساً چارچوب معنوی جهان است که روح هر موجود زنده و غیر زنده را در بر می گیرد. در حالی که این چارچوب در اطراف ما وجود دارد، اما به ما بستگی دارد که به آن متصل شویم.

یکی از راه هایی که روح جهان با ما ارتباط برقرار می کند، رویاهای ماست. بنابراین با گوش دادن به رویاهای خود و عمل به آنها، شروع به بهره برداری از قدرت معنوی روح جهان می کنیم. فعلاً به همان رویای اول برگردیم. رؤیای گنج دفن شده سانتیاگو او را از اسپانیا به آفریقا می برد، جایی که دزدان همه چیز او را دزدیده اند.

او بار دیگر با کار در مغازه ‌ای که کریستال می ‌فروشد، ثروت خود را به دست می ‌آورد، با یک کاروان شتر در بیابان سفر می‌ کند، درگیر مشکلات بین قبایل بیابانی متخاصم می ‌شود، در واحه ‌ای بیابانی عاشق می ‌شود و با یک کیمیاگر واقعی آشنا می ‌شود. در هر مرحله، حواس ‌پرتی ‌های مثبتی مانند عشق یا ثروت و منفی مانند درگیری یا سختی وجود دارد که سانتیاگو را از دستیابی به رویاهایش منحرف می‌ کنند.

اما او در مواجهه با این انحرافات مصمم است و در نهایت به اهرام می رسد. او یک سوسک اسکاراب را می بیند که در امتداد شن ها قرار دارد و آن را به فال نیک می گیرد، بنابراین شروع به حفاری می کند. در آن میان، دو مرد جوان او را می بینند و متقاعد می شوند که او در حال دفن گنج است. آنها به او حمله می کنند و سعی می کنند گنج را بدزدند.

در نهایت سانتیاگو به آنها توضیح می دهد که به خاطر چیزی که در رویاهایش دیده است اینجا را حفاری می کند. مردها او را آزاد و تحقیر می کنند. یکی می گوید، او نباید آنقدر احمق باشد که رویاها را باور کند. از این گذشته، او خودش در تمام عمرش یک رویای تکراری داشته است اما هرگز آنقدر احمق نبوده که زندگی خود را وقف دنبال کردن آن کند.

اگر قرار باشد روزی به اسپانیا سفر کند و کلیسای در حال فروپاشی در حومه شهر را پیدا کند، باید در اعماق جایی که درخت چنار می روید، حفاری کند. در آنجا، او گنج ناگفته ای را خواهد یافت. از این نظر، رویای سانتیاگو او را به سفر می برد. در بازگشت به خانه، او گنج را پیدا می کند. اما یافتن مکان گنج برای سانتیاگو ساده نبود. با این حال، او برای کشف آن، ابتدا باید یک سفر خارق العاده را تجربه می کرد.

جهان به هر یک از ما یک افسانه شخصی هدیه می دهد.

در ادامه خلاصه کتاب کیمیاگر آمده است که ملخیزدک، پادشاهی که در لباس پیرمردی ظاهر شده است، تنها به طور خلاصه در صفحات کتاب کیمیاگر ظاهر می شود، اما بحث او با سانتیاگو به طرق مختلف در سراسر کتاب طنین انداز است.

سفر سانتیاگو حول درک مفاهیمی است که ملخیزدک معرفی می کند. ما قبلاً درباره روح جهان صحبت کرده ‌ایم، حال ملخیزدک به سانتیاگو می‌ گوید که باید «افسانه شخصی» خود را کشف کند.

به گفته ملخیزدک، هر شخصی یک افسانه شخصی دارد. این چیزی است که واقعاً می خواهد به آن برسد. اما تعداد کمی از ما تا به حال به این امر دست پیدا کرده ایم. وقتی ما جوان هستیم، افسانه شخصی برای ما کاملاً واضح است. با این حال، همانطور که بزرگتر می شویم، بیشتر ما پیام جامعه را می پذیریم، که دستیابی به افسانه های شخصی ما بسیار سخت است و در عوض باید بر زندگی ایمن و راحت تمرکز کنیم.

ملخیزدک می ‌گوید، اما اگر ما ذهن خود را روی آنها بگذاریم، می ‌توانیم به افسانه شخصی خود دست یابیم. آنها فقط باید به اندازه آرزوی ما باشند. چون چیزی که شما آرزو می کنید، مال شما نیست، این آرزویی است که از کائنات سرچشمه گرفته شده است و جهان به شما کمک می کند تا آن را به انجام برسانید.

سانتیاگو در سفرهایش با دو شخصیت دیگر مرتبط با افسانه شخصی اش ملاقات می کند. اولی یک انگلیسی است که افسانه شخصی او کیمیاگر شدن است. سانتیاگو و مرد انگلیسی رویکردهای بسیار متفاوتی برای پیگیری افسانه های شخصی مربوط به خود دارند. سانتیاگو دنیای اطراف خود را مطالعه می کند.

فرد انگلیسی خود را در کتاب ها غوطه ور می کند. آنها در کاروان سفر با هم به سرعت دوست می شوند، اما همدیگر را به چالش می کشند. سانتیاگو شروع به درک اهمیت مطالعه و خواندن زبان انگلیسی می کند، اما فرد انگلیسی بیشتر از سانتیاگو می آموزد، و به او نشان می دهد که تجربه زندگی متن های غنی تر از هر کتاب آکادمیک را در اختیار دارد.

چهره دوم یک کیمیاگر است. وقتی سانتیاگو او را در واحه ‌ای بیابانی ملاقات می ‌کند، کیمیاگر توضیح می ‌دهد که او موفق شده است با زندگی کردن در افسانه شخصی‌ اش به یک کیمیاگر واقعی تبدیل شود که می‌ تواند مواد را از شکلی به شکل دیگر تبدیل کند، از جمله تبدیل فلز به طلا. او می‌گوید کیمیاگران شکست می ‌خورند، زیرا آنها به جای افسانه‌ های شخصی صرفاً بر خلق طلا متمرکز هستند.

کوئلیو از طریق شخصیت کیمیاگر، افرادی را که برای دستیابی به پاداش ‌های سطحی مانند ثروت یا طلا تلاش می ‌کنند، به ‌جای تنظیم خواسته‌ های عمیق‌ تر، نقد می ‌کند. هم کیمیاگر و هم ملخیزدک به سانتیاگو می گویند که تنها راه برای کشف افسانه شخصی او گوش دادن به قلبش است. اما وقتی سانتیاگو سعی می کند این کار را انجام دهد، گیج و ناامید می شود.

قلب او به سادگی همکاری نمی کند و پر از ترس و اضطراب است. نگران معشوق دور خود است، غرق زیبایی می شود. کیمیاگر به او اطمینان می دهد. او می گوید این نشانه خوبی است. قلب سانتیاگو زنده است و چیزهایی را تجربه می کند. او باید به گوش دادن ادامه دهد.

کیمیاگر می گوید وقتی قلبش او را از تلاش منصرف می کند، او باید با قلبش صحبت کند و به آن اطمینان دهد. نادیده گرفتن قلب او یک گزینه نیست، هنگامی که او یاد گرفت به آن گوش دهد، هرگز نمی تواند متوقف شود.

بنابراین، در حالی که او خرد قلبی خود را دریافت می کند، سانتیاگو نیز باید با قلب خود مشورت کند و آن را تزلزل بخشد. وقتی سانتیاگو در نهایت به قلبش می‌ گوید که صادق بماند و از رنج نترسد، سرانجام قلبش شروع به در میان گذاشتن خرد روح جهان با او می‌ کند.

عشق مساوی با مالکیت نیست.

کیمیاگر داستانی سرشار از معانی و ایده است و تفاسیر متفاوتی را به افراد مختلف ارائه می دهد. با این حال، برای بسیاری، این یک داستان عاشقانه در قلب است.

یکی از جذاب ترین رشته های داستانی رمان، داستان سانتیاگو و فاطمه است. سانتیاگو در یک واحه صحرا با فاطمه ملاقات می کند، جایی که کاروان سفرش برای جلوگیری از گرفتاری در درگیری بین قبایل بیابانی متخاصم، توقف شده است. او ابتدا در چاهی با او روبرو می شود. او آمده است تا کوزه آب خود را پر کند.

سانتیاگو هر روز در کنار چاه منتظر می ماند تا فرصت صحبت با او را داشته باشد. آنها در این گفتگوهای کوتاه امیدها و رویاهای خود را به اشتراک می گذارند و به زودی نامزد می کنند. از طریق فاطمه، کوئیلو سوالاتی را در مورد عشق و مالکیت مطرح می کند:

آیا واقعاً می توانید چیزی را که دوست دارید در اختیار داشته باشید؟

و اگر واقعاً چیزی را دوست نداشته باشید می توانید آن را در اختیار داشته باشید؟ هر مرحله از سفر سانتیاگو او را وادار می کند از چیزهایی که برایش عزیز است جدا شود، گله گوسفندانش در هنگام ترک اسپانیا، ثروت انباشته اش در هنگام دزدیده شدن به طنجه و در نهایت طلاهایی که به او داده شده است.

اما سخت ترین چیز برایش جدایی از فاطمه است. سانتیاگو به این فکر می کند که آیا واقعاً باید به دنبال افسانه شخصی خود باشد؟ آیا فاطمه هم اکنون بخشی از افسانه شخصی او نیست؟ فاطمه چیزها را طور دیگری می بیند. فاطمه به سانتیاگو می گوید که به سفر خود به سمت اهرام ادامه دهد.

او همیشه آرزو داشته است که صحرا یک هدیه بزرگ برای او به ارمغان بیاورد و او می بیند که این هدیه سانتیاگو است. سانتیاگو به فاطمه می گوید که او بخشی از افسانه شخصی اش شده است، و اگر قرار باشد اینطور باشد، وقتی او بازگردد، همچنان اینجا خواهد بود. او زن بیابانی است و می داند که مردها باید بروند و برگردند.

او همچنین می داند که اگر آنها برنگردند، روح آنها به سادگی به یک حیوان یا یک تپه شنی یا عنصر دیگری از روح جهان منتقل شده است. کیمیاگر دیدگاه فاطمه را تقویت می کند. فاطمه می‌ گوید اگر سانتیاگو در واحه می ‌ماند، به این دلیل است که به عشقش اعتماد ندارد، که در صورت رفتنش برگردد. ترک فاطمه و سپس بازگشت به او، خالص ترین راهی است که سانتیاگو می تواند عشق خود را به او ابراز کند.

عشق به معنای وسیع ‌تر نیز نقش بزرگی در داستان بازی می ‌کند. صحنه ای که سانتیاگو باید به افراد قبیله ثابت کند که او در واقع یک کیمیاگر است، تجسم برجسته ای از این موضوع است. کیمیاگر به آنها می ‌گوید که در عرض سه روز، پسر با تبدیل شدن خود به باد ثابت می ‌کند که یک کیمیاگر واقعی است.

سانتیاگو نمی ‌داند که چگونه این موضوع را مدیریت خواهد کرد. اما او یاد گرفته که به زبان هستی صحبت کند. او از صحرا می خواهد که او را به باد تبدیل کند و به آن می گوید که عاشق زنی است و دوست دارد به شکل باد صحرا با او سفر کند. صحرا می ‌گوید که نمی ‌تواند به او کمک کند اما به او می ‌گوید با شن و خورشید صحبت کند.

سانتیاگو به زبان هستی، از عشق به همه این عناصر طبیعی صحبت می کند. پس هیچ‌ کدام قدرت کمک به او را ندارند، سانتیاگو می ‌داند که این عناصر طبیعی، مانند او، صرفاً در تلاش هستند تا سفرهای شخصی خود را دنبال کنند. او با آنها یکی است. این درک متأسفانه او را تبدیل به وزش هوا نمی کند. اما صحرا، باد و خورشید آنقدر با صحبت از عشق و جهان هیجان زده می شوند که با هم یک باد بیابانی دراماتیک ایجاد می کنند. در این لحظه سانتیاگو به یک کیمیاگر واقعی تبدیل می شود.

این به شما بستگی دارد که نشانگرهای سرنوشت خود را دنبال کنید.

تنش گریزناپذیری در زیربنای کیمیاگر وجود دارد که کشمکش بین سرنوشت و اراده آزاد است. اگر افسانه شخصی ما توسط کائنات از پیش تعیین شده است، چرا باید برای به انجام رساندن آن این همه تلاش کنیم؟ برعکس، اگر نتوانیم به افسانه شخصی خود دست پیدا کنیم، آیا نباید به جای خود، کائنات را مقصر این شکست بدانیم؟

سانتیاگو در طول داستان با این سوالات دست و پنجه نرم می کند. در پایان، این بحث با یک شترسوار است که درگیری داخلی او را حل می کند. اما قبل از اینکه به آن بپردازیم، اجازه دهید به یک موضوع اصلی دیگر بپردازیم، و آن فال است.

فال در کیمیاگر، نشانه های جهان هستند. آنها اشیاء یا رویدادهایی هستند که مملو از معنا هستند و می توانند ما را در مسیری راهنمایی کنند یا نگاهی اجمالی به آینده به ما بدهند.

داستان با فال است. در ابتدای سفر سانتیاگو، ملخیزدک دو سنگ به او می ‌دهد که به او کمک می ‌کند تا فال را تفسیر کند. هنگامی که او به اهرام می رسد، سانتیاگو سوسک اسکاراب را به فال می گیرد و به او نشان می دهد گنج مدفون را کجا پیدا کند.

اما مهم ترین فال زمانی رخ می دهد که سانتیاگو دو شاهین را می بیند که در نبرد هوایی قفل شده اند. او می فهمد این یک پیشگویی است. یک قبیله دشمن به واحه بیابانی که او و کاروانش در آن در حال استراحت هستند حمله خواهند کرد. معلوم می شود که این درست است.

این نشانه ها به عنوان جهان در حال توطئه با سانتیاگو برای کمک به او در انجام سرنوشتش ارائه می شوند. علاوه بر این، عبارت مکتوب به معنای «نوشته شده» توسط شخصیت ‌ها در نقاط عطف سفر سانتیاگو بیان می ‌شود و نشان می ‌دهد خطوط مسیر سانتیاگو توسط سرنوشت، از پیش تعیین شده است.

پس اگر قرار است سرنوشت خود را محقق کنیم، چرا باید برای تحقق افسانه های شخصی تلاش کنیم؟ چرا بسیاری از مردم در زمان تلاش شکست می خورند؟ آنچه قرار است رخ دهد، حتماً محقق خواهد شد، اینطور نیست؟ سانتیاگو بعد از اینکه فال شاهین ها را دید، آن را با شترسوار در میان می گذارد.

شترسوار برای آگاهی از آینده خود از آدم های زیادی دیدن کرده است. او به سانتیاگو می گوید که داناترین پیشگو گفت که هیچ انسانی نمی تواند آینده را حدس بزند. تنها خدا می تواند این کار را انجام دهد.

بینندگان صرفاً با خواندن فال در زمان حال آن را حدس می زنند. توجه به فال های اطرافمان به ما این امکان را می دهد که حال خود را بهبود بخشیم و آینده را شکل دهیم. به عبارت دیگر:

راز تحقق سرنوشت آینده شما، زندگی با دقت در لحظه است.

خلاصه نهایی

اجازه دهید با خلاصه ‌ای از وقایع و مضامین کیمیاگر پائولو کوئیلو این خلاصه کتاب را در سایت نگرش نیک به پایان برسانیم. سانتیاگو، یک چوپان اندلسی، پس از برخورد با پادشاه مرموز ملخیزدک، تصمیم می گیرد به اهرام مصر سفر کند و او را متقاعد می کند که سرنوشت او این است که رویای تکراری کودکی اش را دنبال کند.

در طول مسیر، سانتیاگو مشکلات و حواس پرتی را تجربه می کند. او دزدیده می شود و باید ثروت خود را با کار در یک مغازه بلور فروشی بازسازی کند. درگیری بیابانی مانع سفر او می شود. او با یک انگلیسی باهوش و در عین حال بی تجربه آشنا می شود و عاشق فاطمه می شود. او همچنین با یک کیمیاگر آشنا می شود که او را با اهمیت گوش دادن به کیمیاگری آشنا می کند.

هنگامی که او به اهرام می رسد، رویای او اگر به صورت گرد و غبار باشد، ثابت می شود. کیمیاگر با مضامین سرنوشت، عشق و جایگاه ما در جهان دست و پنجه نرم می کند. پیام کلی این است که وقتی بپذیریم با کیهان یکی هستیم، می ‌توانیم به شاهکارهای خارق ‌العاده ‌ای دست یابیم و عمیق ‌ترین خواسته ‌های خود را محقق کنیم.