قانون 70% چیست؟
اکثرا با قانون 80-20 آشنا هستیم، ولی اخیراً من با یک قانونی آشنا شدم به نام قانون 70درصد!!!…
همه ی ما تجربه تصمیم گیری های ساده را داشتیم مانند:
✔ اینجا بستنی بخوریم یا برویم جای دیگری آبمیوه سفارش بدهیم؟
✔ الان پس انداز کنیم یا خرج کنیم؟
✔ کارها را در این مرحله رها کنیم یا ادامه بدهیم؟
و امثال این کارها، اما مهم تصمیمی نیست که میگیریم، بلکه شرایطی که در آن هستیم اهمیت دارد!
برای مثال شاید خوردن بستنی یا نوشیدن یک آبمیوه آنقدرها هم با هم تفاوت نداشته باشند، اما اینکه کدام را انتخاب کنید برایتان تبدیل به یک دغدغه میشود. خودتان هم میدانید دو روز بعد اصلا یادتان خواهد رفت اما در حال حاضر نمی توانید این تصمیم گیری را رها کنید.
پس چاره چیست؟
کمدین معروفی به نام لوئی سی.کی (Lous C.K) به کمک قانون 70% در اقتصاد، توانست به طور کاملا ساده سازی شده، استفاده از آنرا برای عموم راحت تر کند. شما به کمک قانون 70% خیلی راحت می توانید در شرایط زیر اقدام به تصمیم گیری کنید:
✔ چه زمانی کارها را نیمه کاره رها کنیم به نفع ما است؟
✔ چه کارهایی را باید عقب بیاندازیم و اولویت را باید به چه کارهایی بدهیم؟
✔ در هنگام مواجه با تصمیمات ساده در شرایط دشوار چطور سریع بهترین تصمیم را بگیریم؟
✔ چطور میتوانیم به کمک قانون 70% پیشرفت زیادی در کارهایمان داشته باشیم؟
قانون 70% بخوبی در هر موقعیتی قابل استفاده است و در هر تصمیم گیری به شما کمک خواهد کرد، مخصوصا تصمیم گیری های مالی؛ زیرا قانون 70% به شما کمک میکند تا اگر 100% از تصمیمتان مطمئن نیستید، بهترین تصمیم را از بین گزینه های موجود بگیرید.
قانون 70% از کجا آمده است؟
قانون 70% از فلسفه تای چی، تائو باستان می آید، تای چی از ورزش ها و فلسفه های هنر باستان شرق دور است و جان کلام آن این است:
ظرفیت بدن شما، نسبت مستقیمی با تمرینات شما دارد و مشخص میکند چه مقدار بدن شما می تواند مقاومت کند و قبل از اینکه آسیب ببیند کش بیاید. زمانی که ظرفیت بدن تان را درک کردید، شما باید فقط 70% از ظرفیت آن استفاده کنید و آنرا پرورش دهید.
به مرور زمان، این تمرینات با 70% ظرفیت بدنتان، به شما این قدرت را می دهند که از 100% ظرفیت بدن تان، بدون درد و بدون خطر یا آسیبی استفاده کنید.
به زبان ساده تر:
توسعه و پیشرفت فقط با شناخت ضعف هایتان امکان پذیر است. هرگز نباید، بدنبال 100% عملکرد باشید. زیرا می تواند هم به نقاط ضعف تان آسیب برساند و هم کل شرایطتان را درهم بریزد.
اما چطور از قانون 70% در زندگیمان استفاده کنیم؟
شما برای استفاده از قانون 70% ابتدا باید فرمول آنرا درک کنید. فرمول قانون 70% برای استفاده در زندگی روزانه به شرح زیر است:
اگر شخصی، مدیر و یا فروشنده ای می خواهد کاری انجام دهد و اگر حداقل 70% از آن کار را به بهترین نحو انجام داد بهتر است آن را در همان سطح کنار بگذارد و بدنبال کار بعدی اش برود.
شاید در ذهنش آن کار را نیمه کاره رها کرده و مضطرب باشد، اما در واقع او آن کار را بهتر از حد معمول تمام کرده و زمانش را پس از آن صرف کارهای مهم دیگر می تواند بکند.
لازم نیست بدنبال کامل گرایی در وظایفتان باشید. اگر توانستید 70% کار را به بهترین نحو انجام دهید کافیست. شما با سرعت بالایی در حال پیشرفت هستید و برای کارهای دیگرتان نیز فرصت خواهید داشت.
به همین خاطر است که افرادی را که در یک کاری متخصص هستند، تک بعدی می نامند. زیرا این افراد، بدنبال آن هستند در یک رشته خاصی و یک مهارت خاصی به کمال برسند و به همین دلیل باعث میشود از وظایف و جنبه های مهم دیگر زندگی شان عقب بمانند.
اما افراد موفق، در زمینه خاصی متخصص نیستند. شاید علم زیادی داشته باشند، اما معمولا افراد متخصص را استخدام میکنند برایشان کار کنند.
پس اگر در کاری متخصص هستید، بهتر است تنها 70% در آن کار متخصص باشید (نه اینکه 100%) تا بتوانید در بقیه ابعاد زندگی تان چه کسب و کار، چه روابط یا ابعاد دیگر پیشرفت کنید.
اگر ورزشکار هستید، بهتر است هربار 70% ظرفیت بدنتان تمرین کنید. نه اینکه هربار 100% ظرفیت بدنتان تمرین کنید به امید اینکه ظرفیت بدنتان افزایش بیابد.
اگر مدیر هستید، شما و کارمندانتان بهتر است حداقل 70% وظایفتان را انجام دهید تا پیشرفت کنید، لازم نیست حتما 100% ظرفیت تان کار کنید.
چطور به کمک قانون 70% تصمیم گیری کنیم؟
استفاده از قانون 70% در تصمیم گیری نیز به همین روال است، شما اگر بین دو گزینه خرید بستنی و یا آبمیوه تصمیم گیری برایتان سخت شد، بهتر است چنین تصور کنید که هیچکدام از دو گزینه قرار نیست 100% شما را راضی کند.
فقط یک گزینه میتواند بیشتر شما را راضی کند (70%) سپس آنرا انتخاب کنید. این طرزفکر به شما کمک میکند تا به صورت 0 و 1 (یا این یا آن) فکر نکنید، زیرا شما پذیرفتید که هردوی اینها شما را خوشحال خواهند کرد، فقط یکی از آنها بیشتر.
ممنون خیلی آموزنده بود