مقاله جامع زندگینامه جول اوستین – جول اوستین کیست؟

با سلام جول استین بی نظیره چهره این فرد پر از ایمان و امید هست و با گوش دادن به سخنرانی های او در بیمارستان من جان و امید می گیرم بسیار مثبت اندیش شده و نسبت به گزارشات پزشکی ام دیگر حساسیت شدید مثل قبل ندارم چون به گفته جول خداوند دست و قلبم را گرفته و بهترین ها را برای من در نظر گرفته. وقتی سخنرانی های او را گوش می دهم اتفاقات خوبی برایم رخ می دهد ممنون از شما عزیزان

ایشون کشیش هستن و حول حرفهای ایشان در انجیل و کتاب مقدس است و موعظه هایشان از این هاست پس چه طور هیچ ربطی به کشیش بودنشان ندارو و البته هیچ ربطی به قران نداره و توجیه و دروغ گفتن و مکر ناراستی بسیار زشت است خداوند ما زنده است اوست که بذر امید نجات ماست

من پیج شما رو دنبال می کنم. راه تاثیرگزاری رو در پیش گرفتید. ممنونم

سلام
احتراما” سپاس فراوان از زحمات ارجمند، موثر و مفید جنابعالی،
جول اوستین، از سخنرانان بزرگ و تاتیر گذار دنیاست که زیر نویس های جنابعالی
سخنان ایشان را برای مستمعین قابل استفاده و کاربردی نموده است.
موفق و موید باشید.

سلام من سایت شما رو توی اینستا دنبال میکنم واقعا اموزنده وامیدواره کننده س مخصوصا برامنی که تازه بزرگتری شکست زندگیمو خوردم وروحیه و همه چیمو باختم ولی خداروشکر ازروزیکه وارد سایت شما شدم واقعا دیدم عوض شد از خدا ممنونم که منو باسایت شما اشنا کر وازشمام تشکر میکنم

به نام حضرت دوست
یادمان باشد، ان مع العسر یسرا یعنی که هم سختی و تنگنا برامون پیش خواهد آمد و هم شادی و رفاه و آسانی.. ؛
یا ایها الانسان انک کادح الی ربک کدحا فملاقیه یعنی ای انسان! تو بسیار محنت و رنج و سختی خواهی دید و آنوقت به ملاقات خدایت لایق می شوی؛
و بارها آزموده می شوی با سختی، با آسانی، با سلامتی، با مریض احوالی، با رشد، با تنزل، با دارایی و رفاه، با رکود و نقص، با تاریکی ها و روشنی های بسیار، تا سره از ناسره و نیک از بد و راست از ناراستت مشخص بشود..
هرگز بهشت آرامش ، مسیر سرراست و بی حاشیه و آسانی نخواهد داشت. پس اگر در مسیر زندگی ات سختی پیش آمد نومید نشو و بدان این خود زندگی است و متعلق به این جهان و البته گذراست. امیدواری ، برای دیگران بساز تا خدا برایت امید نگه دارد. و به زندگی دیگران شادی ببخش تا خدا برایت شادکامی به بار آورد. هر جوره ممکن است (و نه حتما) که آزموده شوی تا کیفیت و راستی ات مورد قضاوت و عبرت خودت و دیگران قرار گیرد.
بالقوه بدبختیم و بالقوه خوشبخت؛ انتخاب های ما ما را به سعادت یا شقاوت رهنمون اند..

درسته اسلام دین بشارت هاست و سخن نیکو گفتن ها، اما یادت باشد که زندگی مال هیچ کس خاصی نیست و وعده ی حق خدا این است که آزموده خواهی شد. اگر سختی باشد که برای نا اهلان، عذاب و برای اهلان ، آزمون ،محاسبه می شود . نباید فکر کنیم که در این دنیا بهشت را به دست خواهیم آورد، چون تمام زیبایی های این دنیا فانی و زودگذر اند و ماندنی، فقط نیکی و نام نیک است برای جهان ابدی.
این دنیا و تمام زیبایی هایش فقط سبب غرور و غفلت است و مسوولیت ما انسان ها نیک ماندن در تمام شرایط. و انتظار داشتن به نیک و بد پیش آمدها.
درسته سلامتی و فراغت آرزو و خواهش هر انسان سلیم العقلیه، اما واقعا همیشگی نیست و هر لحظه ممکنه در اوج عزت دنیایی، به اوج خواری دنیا مبتلا شویم و تمام‌ دارایی های مان را از دست بدهیم.. موقع مرگ سه چیز کنارمان خواهند بود و تنها یکی از آن ها با ما می ماند؛ خانواده، دارایی ها و اعمال مان؛ مال و فرزندان و خانواده و دوستان مان، می روند و ما می مانیم و کارهایی که کرده ایم و بس!
باید در تعادل زندگی کنیم و نه نه صرفا سهل گیریم ونه صرفا سخت..مقام و القاب دنیایی گذرایند و نام نیکو ،ماندنی!
آری زندگی، در ابدیت خواهد ماند و این دنیا صرفا شبیه کابوسی است یا رویایی که فقط فریب و غرور و هیاهو و بی خبری است..
ما از پیامبران که برترین انسان ها بوده اند بیشتر نیستیم که همه در مسیر زندگی رنج ها دیده اند و تنهایی ها چشیده اند، اما نومید نشده و دست از مقاومت برنداشته اند.
نه جسم شان را شخصا آزرده اند و نه به فربهی شکم پرداخته اند؛ تعادل را در زندگی داشته اند و دعوت تمام ادیان یکی بوده و به یکی شدن و پرستش خدای بزرگ آفریدگاری که بازگشت مان به سوی هم اوست..
حرف ها و مسیر راه قرار نیست همیشه انگیزشی و تشویق باشد، چرا؟ چون انسان موجود چندگانه ای است و عصیانگر و ناسپاس و در هر موقعیتی که برایش پیش بیاید به طغیان و نافرمانی از حقیقت روی می آورد و به تطمیع اوامر نفس خویش مشغول‌ می شود و منافع خودش برایش اولی است. چون انسان کوچک و حقیر است در بعد نیازمندی هایش. اما وقتی به خدا وصل می شود، بعد روحانی اش رشد پیدا می کند و آنوقت تمام‌ هستی دست به دست هم می دهد تا او از درون راضی و آرام شود با تمام کاستی های مادی..
این زندگی واقعی است و نه شعاری و ایده آل، با تمام‌ کاستی ها و رنج و مشقاتش..
خوش به سعادت صبرکنندگان از گناه و غرور در فقر و ثروت و ودر توانمندی و ناتوانی..
انسان یا با وعد و وعید قانونی را انجام می دهد ، یا از ترس عواقبش و یا از سر اشتیاق و محبت؛
که مقام پرهیزگاران از سر شوق، چیز دیگری است..
سعی کنیم فارغ از این که چه سرنوشتی سر راه مان خواهد بود، نیکی درون مان و امیدمان را از دست ندهیم هرچند گاهی نومیدی ما را بیازارد!
به سبب بدی های مان، از خوبی های خودمان نومید نشویم و به امید نیکی های مان بمانیم؛ ما لایق خوب بودنیم..
وقتی خدا با آن همه بزرگی ما را دوست دارد و کنارمان است.