آیا از زنده بودنت خوشحال هستی؟
برایان تریسی:
بسیاری از انسان ها ده ها سال از عمرشان را با گله و شکایت کردن در این باره هدر می دهند که والدین شان در دوران کودکی آنان چه کارهایی را برایشان انجام داده یا نداده اند. برای نمونه، وقتی من در ابتدای دهه ی سی زندگی ام بودم، یک بار قرار شد با یکی از همکارانم شام بخورم. در طی شام خوردن، گله و شکایت کردن را درباره پدرم شروع کردم. در این باره سخن گفتم که پدرم در دوران کودکی، بسیار نامهربان و نکوهشگر بوده است.
همکارم در ابتدا مدتی به حرف های من گوش کرد و سپس بسیار هوشمندانه از من چنین پرسید: «برایان، آیا از زنده بودنت خوشحال هستی؟»
من گفتم: «البته! من به معنای واقعی از زندگی ام لذت می برم.»
همکارم گفت: «بسیارعالی، پدرت نیز در به دنیا آمدن تو سهم داشته است، پس دیگر گله و شکایت نکن.»
من ناگهان بهت زده شدم. سپس فهمیدم که همکارم درست می گوید. از آن روز به بعد، هرگز دوباره درباره پدرم یا دوران کودکی ام گله و شکایت نکرده ام. من به این حقیقت پی بردم:
اگر من از زنده بودنم شادمان هستم، حق ندارم انسان هایی را سرزنش کنم که در به دنیا آمدن من سهمی ویژه داشته اند.
شما نیز می توانید اینگونه بیندیشید. والدین شما در دنیا آمدنتان سهمی ویژه داشته اند. فرقی نمی کند که آنان از نظر خودتان، چه کارهایی را برای شما انجام داده یا نداده اند، آنان به شما کمک کرده اند تا از بهترین نعمت موجود در جهان هستی بهره مند شوید که همان نعمت زندگی است. شما به همین دلیل، باید همواره از والدین تان قدردانی کنید.
